بررسی و مقایسه ارتباط میان زایمان طبیعی و سزارین با اختلال تنیدگی (استرس) متعاقب ترومای زایمان

مقدمه و هدف:  تجارب ایجاد­شده در طی زایمان به عنوان تروما می­تواند در بعضی از زنان، اختلال تنیدگی بعد از زایمان را سبب­شود. این مطالعه با هدف بررسی و مقایسه ارتباط میان زایمان طبیعی و سزارین با اختلال تنیدگی (استرس) متعاقب ترومای زایمان در شهرستان بوشهر انجام­شد. مواد و روش­ها: این مطالعه از نوع  مقطعی تحلیلی بود. در این مطالعه، نمونه­گیری در میان 400 نفر از زنانی که 6-8 هفته از زایمان آنها گذشته­بود، به­صورت تصادفی انجام­شد. در مرحله اول، زنان با زایمان تروماتیک، تعیین و سپس متغیرهای مورد بررسی، شامل اختلال تنیدگی پس از تروما، مشخصات جمعیت­شناختی و سوابق باروری آنها تکمیل­شد. به­منظور تحلیل داده­ها از روش تحلیل رگرسیون یک و چند­متغیره استفاده­شد.  یافته­ها: نتایج مطالعه نشان­داد که خطر ابتلا به وقوع اختلال تنیدگی متعاقب زایمان در افرادی که سزارین اورژانسی داشته­اند، 5/3 برابر بیش از زایمان طبیعی است (07/8-69/1=ci 95%، 55/3=odds ratio). یافته­ها بیانگر آن بود که اگر مدت انجام زایمان طبیعی، کمتر از 3 ساعت باشد، خطر ابتلا به وقوع اختلال تنیدگی متعاقب زایمان کاهش­می­یابد (55/0-04/0=ci 95%، 15/0=odds ratio). در میان متغیرهای جمعیتی، درآمد ناکافی، احتمال خطر ابتلا به اختلال مذکور را تا 5/4 برابر افزایش­می­داد (84/11-71/1)=ci 95%،50/4 =odds ratio) و بالا­بودن سطح سواد، احتمال خطر ابتلا به اختلال مذکور را کم­می­کرد (58/0-04/0=ci 95%، 16/0=odds ratio). نتیجه­گیری: از­آنجا­که انجام سزارین می­تواند به اختلال تنیدگی بعد از زایمان تروماتیک منجر­شود، لذا انجام مشاوره در مواردی که سزارین صورت­گرفته­است، می­تواند در کاهش اختلال تنیدگی بعد از تروما به زنان مؤثر باشد.